WebBrand Komputery

Istnieje wiele zalet tego typu wyświetlaczy, które skłaniają ludzi do ich zakupu. Podstawową zaletą jest ich wielkość. Monitory CRT do których przywykliśmy to wielkie pudła wyglądające jak telewizor kineskopowy. Zajmują one dużo miejsca na biurku przez co są mniej ergonomiczne. Ekrany LCD są cienkimi konstrukcjami, ich grubość to zaledwie kilka centymetrów. Są również bardzo lekkie w porównaniu z monitorami CRT. To właśnie dzięki wyświetlaczom LCD mogły powstać komputery przenośne (m.in. laptopy). Chyba nikt nie wyobraża sobie laptopa z wielkim wyświetlaczem CRT. Drugim bardzo ważnym aspektem jest szkodliwość dla oczu. Monitory CRT ze względu na swoją zasadę działania powodują drganie obrazu, niewidoczne dla gołego oka, jednak mózg je doskonale rejestruje. Powodowało to szybkie męczenie. Po dłuższej pracy z takim monitorem bolała nas głowa a oczy zaczynały piec. Ekrany LCD nie generują żadnego migotania. Są podświetlane ciągłym światłem dzięki czemu praca na takim monitorze stanowi przyjemność. Dla wielu ważny jest również pobór mocy monitora. W tej kwestii ekran LCD również nie ma sobie równych, charakteryzując się bardzo niskim zużyciem prądu. Jeszcze do niedawna potencjalnych kupców odstraszała cena tego typu wyświetlaczy. Dziś jednak, gdy ich produkcja odbywa się na masową skalę, można kupić taki monitor w naprawdę przystępnej cenie.

Istnieje wiele rodzajów wyświetlaczy LCD podzielonych głównie ze względu na ich zastosowanie jednak każdy z nich musi składać się z podstawowych czterech elementów. Są to:
– warstwa specjalnych komórek, w których zatopione są cząsteczki ciekłego kryształu. Dzięki ich własnościom optycznym możemy ujrzeć obraz na wyświetlaczu.
– warstwa elektrod. Elektrody są tu odpowiedzialne za wytwarzanie pola magnetycznego, które oddziałując na ciekły kryształ powoduje zmianę polaryzacji światła
– warstwa folii. Są to w sumie dwie cienkie folie, gdzie jedna jest polaryzatorem a druga analizatorem
– źródło światła niezbędne do procesu polaryzacji.
Wszystkie te warstwy są ze sobą ściśle połączone i znajdują się jedna nad drugą w odpowiedniej kolejności. Dodatkowo w celach ochronnych całego wyświetlacza stosuje się jeszcze warstwę cienkiego giętkiego materiału, który zamyka całość. Cały tak skonstruowany wyświetlacz zazwyczaj zamykany za specjalnymi panelami (np. ze szkła), zapewniającymi jeszcze większą ochronę.

Wyświetlacz LCD to nic innego jak urządzenie mające za zadanie wyświetlanie obrazu. LCD jest angielskim skrótem od Liquid Crystal Display czyli wyświetlacz ciekłokrystaliczny. Obraz na tego typu wyświetlaczach uzyskiwany jest dzięki polaryzacji światła. Polaryzacja ta odbywa się na skutek zmiany orientacji położenia cząsteczek ciekłego kryształu które znajdują się wewnątrz wyświetlacza. Zmianę położenia tych cząsteczek powoduje przyłożenie odpowiedniego pola magnetycznego. Ciekły kryształ używany w tego typu wyświetlaczach został odkryty w 1888 roku przez Friedricha Reinitzera, austriackiego chemika i botanika urodzonego w Pradze. Od tego momentu zaczęto prowadzić intensywne badania nad nowym odkryciem. Badania te pozwoliły na stwierdzenie istnienia możliwości sterowania własnościami optycznymi ciekłych kryształów. Skutkiem tego odkrycia było zbudowanie pierwszego w historii wyświetlacza opartego na technologii ciekłych kryształów. Wyświetlacz ten został zbudowany w 1964 roku przez George’a Heilmeiera. Od tamtej pory konstrukcja tych wyświetlaczy jest nieustannie rozwijana, dając dziś ogromne możliwości ich wykorzystania.